Nr.6
Marie-Thérèse en Gilbert
In Sparrentuin nr.6 woont zowel het oudste als het langst in de Sparrentuin wonende koppel, namelijk Gilbert en Marie-Thérèse.
Marie-Thérèse (7/10/1930) is afkomstig van Beveren-Leie en werkte als jong meisje in het hospitaal van Ronse.
Daar leerde ze de jonge Gilbert (9/08/1931) kennen. Ze trouwden op 11 juli 1956 en gingen in Gent wonen.
Doordat Marie-Thérèse een getrouwde vrouw was, werd ze op staande voet in het hospitaal ontslagen. Toen kon het niet dat een getrouwde vrouw buitenshuis werkte. De vrouw moest er zijn voor man en kinderen.
Marie-Thérèse zette 2 kinderen op de wereld, op 12 februari 1957 een dochter, Carine en op 10 oktober 1960 een zoon, Joost. Tussen de 2 geboortes in, in 1959, verhuisde het echtpaar van Gent (waar ze 3 jaar woonden) naar Waregem in de Stationstraat.
Toen in 1960 de moeder van Marie-Thérèse in het ziekenhuis van Waregem belandde, kreeg ze een nieuwe kans om terug te gaan werken. Ze had de jaren voordien al eens gesolliciteerd, maar van zodra ze meedeelde dat ze gehuwd was, werd het gesprek beëindigd en werd ze vriendelijk bedankt en naar de deur gewezen.
Maar aangezien het ziekenhuis toen een enorm tekort aan verplegend personeel had, nam Marie-Thérèse de job met beide handen aan. Hele dagen thuis zitten was niet aan haar besteed. Weekendwerk mocht ze toen niet doen, dat was niets voor vrouwen.
Dus vanaf het moment dat haar moeder weer gezond en wel was en capabel was om voor de kinderen te zorgen, mocht Marie-Thérèse beginnen als verpleeghulp in het ziekenhuis van Waregem.
Na 7 jaar in Waregem gewoond te hebben, besloten Gilbert en Marie-Thérèse om in de nieuwe verkaveling in Sint-Eloois-Vijve een stuk grond te kopen en erop te bouwen.
Uiteindelijk op 26 maart 1966 kwam het jonge koppel met hun 2 kinderen, van 9 en 5 jaar, aan in de Sparrentuin.
Alles was nog groen en blank. Zelfs de riolering was nog niet doorgetrokken, laat staan dat er al een verharde rijweg was. Ze waren namelijk de allereerste inwoners van de Sparrentuin en het duurde wel een jaar vooraleer er nieuwe bewoners / buren bijkwamen. Maar langzaamaan kwamen hier en daar nieuwe bewoners opdagen. En al gauw werden de dichte buren vrienden voor het leven.
Bij iedere verjaardag werd er wel een feestje gevierd. Ook wanneer er een koppel 10-15-20-25-30-35-40-45-50-jaar getrouwd was kon dit niet ongezien voorbij gaan. Ergens in één of andere tuin werden dan de tafels en de stoelen buiten gezet en werd er gevierd tot vroeg in de ochtend. Ieder jaar na Nieuwjaar, de eerste zondag van februari kwamen ze samen om uitgebreid te eten en te vieren. De vaste bende was en is nog steeds: Michel en Annie – Jozef en Norva - Gilbert en Marie-Thérèse – José en Bernice – Laurent en Trees – Daniël en Christiane – Julien en Rita – Noël en Monique.
In 1972 kwamen Marie-Thérèse’s ouders bij hen inwonen. De garage werd helemaal verbouwd en werd een tweede woonkamer voor de ouders.
Haar ouders
zaten heel veel buiten in de voortuin en kregen veel aandacht van de buren.
Ze bleven er 14 jaar inwonen, daarna zijn ze samen naar het rusthuis gegaan. Wanneer de vader van Marie-Thérèse stierf is haar moeder terug bij Gilbert en Marie-Thérèse komen inwonen.
Na 6 jaar, op 92- jarige leeftijd is haar moeder gestorven.
De grond links van hen is nog steeds niet bebouwd,
maar daar zijn ze zeker niet ongelukkig om.
Daar hebben gedurende jaren, vanaf 1972,
de duivenkoten van Gilbert gestaan.
Want met de duiven spelen was zijn grootste passie.
Gilbert heeft met zijn jonge duiven heel wat
prijzen gewonnen, zoals
De Inter-Westvlaamse vereniging 2009 Tours
(436km) E.P. Frans Schotte;
De Bordeaux-club van Waregem 1°prijs 2004 Nantes (546km).
En Gilbert was en is nog steeds enorm trots op zijn duiven en de prijzen.
Maar helaas, door gezondheidsredenen moest Gilbert recentelijk stoppen met zijn hobby en met heel veel spijt zijn 20 jonge prijsduiven verkopen. De duivenkoten zijn ondertussen ook al afgebroken.
In het verleden, november 1984, is Gilbert ernstig ziek geworden. Eerst kreeg hij de geelzucht en iets later kreeg hij te horen dat hij blaaskanker had. Op 1 februari 1985 werd hij geopereerd en nadien verbleef hij gedurende drie weken op de intensieve afdeling. Gelukkig hebben ze de kanker volledig kunnen verwijderen en is hij er goed van hersteld.
Doordat hij lange tijd ziek was, kreeg Gilbert de kans om op brugpensioen te gaan op 55-jarige leeftijd. Nadat hij volledig hersteld was van zijn ziekte, heeft Gilbert nog een kleine 4 maand gewerkt. Gilbert heeft zijn hele beroepsloopbaan doorgebracht als automecanicien bij Volkswagen te Vorst.
Hij werkte in het magazijn en herstelde nieuwe auto-onderdelen.
Iedere ochtend stond hij om 4 uur op om met de fiets naar het station te rijden en daar de trein richting Vorst te nemen.
5 jaar later is ook Marie-Thérèse met pensioen gegaan, na een loopbaan van 30 jaar in het ziekenhuis van Waregem. Zij werkte jarenlang in de radiologie, eerst als hulpverpleegster, dan als hoofdverpleegster van de radiologie. Ze werd daar niet bij naam genoemd maar als “Madam”. Het ziekenhuis was voor haar een tweede thuis. Ze deed haar job enorm graag. De laatste jaren werkte ze zelfs samen met Trees.
Ondertussen zijn Gilbert en Marie-Thérèse de trotse grootouders van 5 kleinkinderen:
Gilles, Jasmine en Manu van dochter Carine, Sofie en Wouter van zoon Joost.
Lange tijd hadden ze een viergeslacht bij de meisjes.
Beiden zijn ook enorm trots op hun (schoon)kinderen, ze vertelden met veel fierheid wat ze allemaal van job deden en welke verantwoordelijkheden ze al hadden. Zo is zoon Joost heel gekend in Waregem en omstreken als OCMW-voorzitter en als schooldirecteur in Desselgem.
Doordat Gilbert zijn grootste hobby, zijn duiven, stopgezet heeft, houdt hij zich bezig met zijn andere hobby, tuinieren op de onbebouwde grond. Ook houdt hij zich bezig in de keuken.
Marie-Thérèse heeft héél veel hobby’s zodat ze maar zelden thuis is. Thuis noemen ze haar “Madam Boulevard”.
Wekelijks gaat ze naar de kaarting.
Ze is ook lid van een boekenclub want lezen doet ze heel graag. Bellen hoort ook bij haar hobby’s.
Zo heeft ze eens felicitaties gekregen van haar telefoonoperator omdat ze het meest aantal telefoongesprekken had, op een maand tijd.
En samen met Trees kan ze uren aan een stuk kluchten tappen als de beste.
